Yazı ve fotoğraflar: Yüce Ayhan
Müzik: Evanthia Reboutsika- O Venelos Stis Kanes
Bir uçak yolculuğu sırasında, havayolu şirketinin dergisini karıştırırken bir otelin reklamına ayrılmış sayfanın altında iki müzisyenin fotoğrafı dikkatimi çekti birden. Daha önce hiç görmediğim yüzlerin altlarında yatan isimler çok tanıdıktı çünkü. Dergideki suretlerini görmeden çok önce, Gökçeada’da ıssız bir köyün sokaklarını arşınlarken tanışmıştım onlarla.
Yazı ve fotoğraflar: Yüce Ayhan
Müzik: Komitas Vardapet -Dle Yaman
Duduk: Lévon Minassian
Ab-ı Hayat Çeşmesi’nin arkasında gördüğümüz iki katlı taş yapıya bakıyorduk birlikte.
“Bu ev benimdi” diyerek yutkunup anlatmaya başladı.
Müze yapılacak diye 20 bin lira bedelle kamulaştırılmış önce kaymakam tarafından. Sonra bir sabah tahliye emriyle jandarmalar gelmiş, kapıya dayanmışlar.
“Yapmayın, etmeyin” demeye kalmadan evden çıkartılmışlar, eşyaları dışarıya bir köşeye yığılmış.
“ Benzin döküp eşyalara çaktım kibriti o öfkeyle…Üç gün sonra da anam kahrından öldü” diyerek söze noktayı koydu Pala.
Yazı ve fotoğraflar: Yüce Ayhan
Müzik: Göksel Baktagir- Garip (Hicaz Saz Semaisi)
Klarnet: Hüsnü Şenlendirici
Albüm: Hüsn-ü Hicaz
Eski bir gar binası, insansız…
Yeşilliğin ortasında bir kara tren, kadim başkentin yarım kalmış tarihi gibi kesik raylar üzerinde sessiz sedasız…
İlk büyük savaşın ardından yeniden çizilen sınırların bahtsızlığında yalnız bir istasyon…
Meşrutiyetin ilanından sonra İstanbul’u Balkanlara bağlamak üzere büyük umutlarla inşa edilen demiryolu hattı savaş sonrasında Yunanistan toprağında kalınca, kadükleşen, yerini yenisine bırakmak zorunda kalan Karaağaç’taki Edirne tren istasyonu oldu kentteki ilk durağımız.
Yazı ve fotoğraflar: Yüce Ayhan
Müzik: Yörük Ali Efe Zeybeği
(Albüm: Best of Turkish Zeybeks)
Yıllar önce ilk kez bir arkadaş tavsiyesine uyup gittiğim pidecide sipariş alan garsona “Tavsiyeyle geldik, ne yiyeceğiz” diye sorunca “Bana bırakın” diyerek yerinden doğrulmuş, “Yapıver ikişer dane yuvarlak gıymalı” diye talimatı vermişti. “Yuvarlak gıymalı”lar hazır olunca da bizzat kendisi getirmiş, eline aldığı turuncu güzelce sıkarak “Bu böyle yenir” diyerek yol yordam göstermişti. Tüm pide çeşitlerinden tattığımızı sanıp “Tamam doyduk” deyince de itiraz etmişti.
-Düğüne gidiyonuz. Pilavı, eti yiyonuz. Datlı yemeden galkıp gidiyonuz mu?
- Hadi, sizi Mükremin Abi’nin yeraltı şehrine götüreyim!
Turizmci dostumuz Atıl’ın bu garip teklifiyle Göreme’den Avanos’a doğru yola çıktık. Avanos merkezinde dar bir sokakta ilerleyince bir pansiyon tabelası karşıladı bizi, altında da bir ok “Yer altı şehri”. (daha fazla…)
Yazı: Yüce Ayhan
Oldum olası sevmem şehirlerarası otobüslerin mola yerlerini. Hele Kula’dakileri hiç. Üniversiteyi bitirdikten sonra “mecburen” sıkça yaptığım İzmir-Urfa seyahatleri nedeniyle belki.
(daha fazla…)
